Historia naszej świątyni

Parafia św. Katarzyny z Aleksandrii należy do dekanatu lubawskiego.

Miejscowość Prątnica leży w powiecie iławskim.

Parafia liczy około 1630 wiernych.

Kościół jest z połowy XIII wieku.

Jest murowany z kamieni polnych i z cegły, od strony południowo - zachodniej ma czworoboczną wieżę.

Na zewnętrznej ścianie prezbiterium, na wprost bramy wejściowej, w niszy jest drewniana figura św. Katarzyny.

Dwuspadowy dach kościoła i wieża pokryte są czerwoną dachówką.

Wnętrze kościoła jest jednonawowe z sufitem z desek.

Główną ścianę prezbiterium zdobi polichromia. Mamy dwie sceny: zwiastowanie Najświętszej Maryi Panie i Wniebowzięcie Maryi.

W barokowym ołtarzu głównym z XVIII wieku jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, w koronach, o wymiarach 60 na 60 cm.

Obok obrazu, za filarami, stoją figury św. Wawrzyńca i św. Jana Nepomucena.

W zwieńczeniu ołtarza jest płaskorzeźba z wizerunkiem Boga Ojca trzymającego kulę ziemską.

Obok wejścia do zakrystii znajduje się figura św. Katarzyny. Święta przedstawiona jest w postaci stojącej. Ma dziewczęcą pogodną twarz i lekko wzniesione oczy ku górze. Jej głowę zdobi okazała złota korona. Ubrana jest w białą suknię, ze złotym pasem w talii. Na sobie ma narzucony bordowy płaszcz z zielonym podbiciem i złotymi lamówkami. Prawą dłonią, złożoną na piersiach, przytrzymuje palmę, a lewą trzyma na stojącym u jej boku kole.

W prezbiterium po lewej stronie jest ustawiona bogato rzeźbiona stalla o dwóch siedzeniach. Pochodzi z późnego renesansu, dokładnie z 1609 roku.

Kościół posiada obecnie dwa dzwony, jeden z nich z XVI wieku.

Parafia powstała na początku XIV wieku, na terenach przylegających do granicy pruskiej. Założycielami parafii byli biskupi chełmińscy.

Obecny kościół wzniesiony został około roku tysiąc trzysetnego.

W roku tysiąc sześćsetnym kościół poddano gruntownemu remontowi.

Remontu elewacji dokonano w roku 1918.

"Baba Pruska”- kamienny świadek tryumfu chrześcijaństwa….

W źródłach pisanych pojawiła się wieś Prątnica po raz pierwszy w dokumentach biskupa Ottona z Rewalu / 1324- 1349/.

Kościół w Pratnicy posiada wmurowany w północną ścianę kruchty, pogański posąg kamienny tak zwany babą.

„Baba” ta, spoczywająca obecnie w pozycji poziomej, wykonana została z jednego bloku granitu, obrobionego nieznacznie od strony frontowej.

Z całego widocznego fragmentu, jedynie w górnej części przedstawienia wyodrębniono dobrze czytelną twarz, z silnie zaznaczonym czołem i nosem, który od spodu ogranicza łódkowate wyżłobienie ust a u nasady wyraźne zagłębienia oczodołów.

Część czołowa odstaje na około dwa i pół cm od warstwy tynku i przechodzi bezpośrednio w korpus postaci.

Figura posiada długość całkowitą ok. 207 cm, w tym głowa 32 cm., przy średniej szerokości około 50 cm.

Baba z Prątnicy nie posiada jakichkolwiek atrybutów, typowych dla tego rodzaju zabytków z terenu Prus…

Funkcje jakie pełniły u Prusów  „baby” są w nauce nadal kwestią sporną, choć znawcy tematu przychylają się z reguły do trzech głównych teorii na ich temat.

 - Najczęściej określane bywają jako Stelle nagrobne

 - Rzeźby mogły wyobrażać zasłużonych członków wspólnoty, którzy zginęli na obczyźnie i nie było innej możliwości odprawienia im obrządku pogrzebowego.

-Antropomorficzne przedstawienie bóstw

Baby datowane są na IX- XI w.

Kwestią otwartą pozostanie nadal pierwotna lokalizacja i rola omawianej baby.

Z czysto praktycznych względów wydaje się, iż ów posąg spoczywać musiał, jeśli nie w miejscu planowanej budowy, to stosunkowo niedużej odległości.Fundatorzy prątnickiego kościoła w prosty sposób ukazali potęgę swego Boga, któremu rzucono pod nogi kajającego się przed nim bezsilnego bałwana…